Hospicjum im. Jana Pawła II

Prowadzimy placówkę hospicyjną, w której bezpłatnie świadczona jest stacjonarna i domowa opieka paliatywno-hospicyjna. Celem naszego działania jest udzielanie pomocy poprzez sprawowanie opieki medycznej, psychologicznej, socjalnej i duchowej przystosowanej do potrzeb chorych.

Prowadzimy również wypożyczalnię sprzętu medycznego. Nieodpłatnie udostępniamy specjalistyczne łóżka, koncentratory tlenu, wózki inwalidzkie i wiele potrzebnych urządzeń.

Bez wsparcia ludzi dobrej woli nie moglibyśmy sprawować bezpłatnej opieki nad pacjentami, bowiem Narodowy Fundusz Zdrowia tylko w części pokrywa koszty naszej działalności. Jesteśmy również wspierani przez Darczyńców, w tym poprzez 1% podatku.

Hospicjum stacjonarne przeznaczone jest dla tych, którzy z różnych powodów chorują w samotności lub też stan chorego nie pozwala rodzinie na opiekę nad nim – wymaga on ciągłej specjalistycznej pomocy. Hospicjum stacjonarne dysponuje 13 salami (1, 2 i 3-osobowymi) z pełnym wyposażeniem, salą rehabilitacyjną, świetlicą i pokojami dla rodzin.

W hospicjum nie skupiamy się na śmierci, ale na wartości życia niezależnie od jego kondycji. To nie szpital – hospicjum jest domem. Często jest ono kojarzone z miejscem, gdzie się umiera. Dla nas jest dokładnie odwrotnie– to miejsce, w którym się żyje – do samego końca.

Medycyna paliatywna – fundament opieki paliatywno-hospicyjnej

Dynamicznie rozwijająca się przez ostatnie 20 lat, jedna z najmłodszych dyscyplin medycznych – medycyna paliatywna jest fundamentem opieki paliatywno-hospicyjnej naszego hospicjum. Skuteczna walka z bólem z wykorzystaniem nowoczesnych leków przeciwbólowych, a w ostatnim czasie również procedur zabiegowych, kontrola innych objawów somatycznych, psychicznych to najważniejsze wyzwania jakie stoją przed naszymi lekarzami, pielęgniarkami i całym personelem medycznym.

Leczenie naszych pacjentów prowadzimy w oparciu o standardy i wytyczne polskich oraz międzynarodowych towarzystw naukowych i badawczych, takich jak Polskie Towarzystwo Medycyny Paliatywnej, Polskie Towarzystwo Badania Bólu czy EAPC (EuropeanAssociation of PalliativeCare i in.), starając się zapewnić chorym leczenie w oparciu o europejskie i światowe standardy postępowania w medycynie paliatywnej.

Naszym nadrzędnym celem jest uzyskanie optymalnej kontroli wszystkich objawów choroby, uśmierzenie cierpienia i bólu, a także utrzymanie jak najlepszej jakości życia chorego aż do jego kresu.

Kto tworzy hospicjum?

Nasze Stowarzyszenie liczy obecnie 117 członków. W skład Zarządu wchodzą:

• Artur Kłusek – Prezes
• Dorota Domańska – Zastępca Prezesa
• Magdalena Ploch – Członek Zarządu

Od momentu powstania hospicjum stacjonarnego zatrudniamy również pracowników, których liczba zwiększyła się wraz z otwarciem nowej części oddziału. Na koniec 2017 roku mieliśmy zatrudnionych 48 osób: 10 lekarzy – w tym 3 specjalistów medycyny paliatywnej, 23 pielęgniarki, 6 opiekunów medycznych, 4 salowe, 2 psychologów, 2 fizjoterapeutów, farmaceutę, pracowników administracyjnych i pracowników obsługi technicznej.

Zespół hospicjum to ludzie otwarci na drugiego człowieka. To oni podejmują na co dzień trud działań związanych z organizacją i sprawowaniem opieki nad chorymi terminalnie.

Opieka hospicyjna byłaby niepełna bez wsparcia osób dobrej woli – wolontariuszy. Ci dzielą się na wolontariuszy hospicyjnych – około 40 opiekunów osób chorych oraz wolontariuszy akcyjnych, których zgłosiło się do nas około 300 osób.

Rodziny i dzieci osierocone

Choroba nie jest trudnością tylko dla pacjenta, ale również zmienia życie jego rodziny. Hospicjum wspiera ją w trudnym okresie życia, w trakcie opieki nad pacjentem – rodzina może skorzystać z rozmów z psychologiem i kapelanem. Po odejściu bliskiej osoby, rodziny mają możliwość uczestniczenia we wspólnej Eucharystii, w każdy II wtorek miesiąca, sprawowanej w intencji zmarłych pacjentów.  Po Mszy Św. Odbywają się spotkania wspierające rodziny z udziałem psychologa, kapelana i wolontariuszy.

Szczególną troską otaczamy dzieci z tych rodzin. Wolontariusze organizują dla nich wyjścia kulturalno-rekreacyjne, wycieczki (wyjazdy w góry, kuligi). Naszym sukcesem jest cykliczna akcja „Listy do M.”, w ramach której darczyńcy z całego świata kupują prezenty dla osieroconych, a placówki oświatowe zbierają słodycze.

W miarę możliwości udzielamy wsparcia finansowego dla dzieci osieroconych będących w trudnej sytuacji materialnej (stypendia, pomoc w nauce, dofinansowanie dodatkowych zajęć pozaszkolnych itp.).

Programy edukacyjne

Nasze Stowarzyszenie realizuje dwa duże programy, jeden międzynarodowy – „Pola Nadziei”, a drugi ogólnopolski – „Hospicjum to też Życie”.

W „Polach Nadziei” uczestniczymy od początku istnienia Stowarzyszenia, czyli od 2003 roku. To program polegający na szerzeniu idei hospicyjnej oraz promocji wolontariatu. Symbolem programu jest żonkil, który przypomina o pięknie i kruchości naszego życia. Jesienią sadząc cebulki żonkili zakładamy „Pola Nadziei”, wiosną – gdy żonkile zakwitną – organizujemy wydarzenia na rzecz hospicjum. W realizację programu zaangażowanych jest ponad 50 placówek oświatowych z całego regionu. To wraz z nimi, co roku w wielu miejscach, sadzimy kilkanaście tysięcy cebulek. Regularnie nasi pracownicy i wolontariusze odwiedzają także przedszkola i szkoły. Dla przedszkolaków przeprowadzamy zajęcia edukacyjne w ramach Dnia Żonkila, a dla uczniów szkół warsztaty na temat opieki hospicyjnej i wolontariatu – łącznie około 70 zajęć rocznie. Przedszkolaki, dzieci i młodzież często przychodzą również do hospicjum – nie tylko na zajęcia, ale i z występami artystycznymi.

Z kolei kampania „Hospicjum to też Życie”, koordynowana jest przez gdańską Fundację Hospicyjną, której celem jest nagłośnienie medialne problemów związanych z tematyką hospicyjną. W ramach akcji odbywają się koncerty „Głosy dla hospicjum” oraz debaty, konferencje, dni profilaktyki zdrowotnej. Co roku poruszana jest inna tematyka związana z działalnością hospicjów.

Programy te uwrażliwiają lokalną społeczność na potrzeby ludzi chorych oraz przełamują stereotypy myślenia i postrzegania placówek hospicyjnych. Bardzo często nauczyciele oraz uczniowie zasilają szeregi naszych wolontariuszy.