Na ten rok mamy cztery projekty:

1. Całoroczny darmowy Butik w każdy poniedziałek od 14:00 do 17:00. Adaptacja pomieszczenia na butik, kupno regałów i zapewnienie dostaw rzeczy.
2. Piknik dla dzieci z rodzin zagrożonych wykluczeniem społecznym. Jeden lub dwa pikniki (w zależności od zgromadzonych finansów) w czasie wakacji dla dzieci w wieku szkolnym podstawowym.
3. Projekt „Mega szafa” z piknikiem. Na koniec okresu letniego robimy wielkie wietrzenie szaf wśród naszych znajomych, a następnie wydajemy zgromadzone rzeczy potrzebującym, przy okazji organizujemy rożnego rodzaju atrakcje sportowe, by urozmaicić przebieg imprezy.
4. Oczywiście sztandarowy „Punkt konsultacyjny”. Pomoc w pisaniu dokumentów – potrzebna jest drukarka i kserokopiarka. Rozmowy z podopiecznymi przy dobrej kawie i ciastkach. Pomoc przy wysyłaniu uzależnionych na leczenie (wyrabianie dokumentów, transport do placówek).

Celem Stowarzyszenia jest..

i tu zapewne większość czytających spodziewałaby się kolejnej długiej (już nie raz powtórzonej) listy, którą można spokojnie przeczytać w Statucie naszego Stowarzyszenia. Ja jednak chciałabym naprawdę napisać – dlaczego w ogóle powstało to Stowarzyszenie i o czym marzą jego członkowie.

Zapewne większość pamięta takie postacie jak Janosik, czy Robin Hood. Szlachetne postawy, jakie łączyły tych dwóch panów to zapewne chęć pomagania tym, którzy mają zdecydowanie mniej. Niestety – ich metody nie należały do najlepszych i dokładnie w tym miejscu nasze wizje rozchodzą się w dwóch, mocno różniących się, kierunkach. O ile przypomniane postacie zabierały bogatym, aby rozdać ubogim (no i trochę sobie – tak przy okazji), to nasze Stowarzyszenie powstając miało na celu również pośredniczenie pomiędzy tymi bogatszymi, a biedniejszymi – ale przy zdecydowanej zgodzie i radości tych o większym wyposażeniu portfela.

Jak tego dokonać? Przede wszystkim chcemy dotrzeć do ludzi, którzy oprócz tego, że nie muszą na siłę wiązać końca z końcem, to również zauważają potrzebę pomagania innym. Ludzi – którzy prowadząc swoje firmy, pracując na rzecz innych korporacji, wspinając się po drabinie kariery – nie mają czasu na szukanie – komu mogliby pomóc. Osoby takie często nie potrafią przejść obojętnie obok żebrzących, serce im się kraje na widok głodnych dzieci, czy samotnych rodziców. Ale mają świadomość, że bez znajomości tematu, bez głębszego wejrzenia w środowisko ubogich – ich pomoc będzie jak rzucanie chlebem „na oślep” - raz trafią dobrze, wiele razy chybią celu.

Nie sztuką jest wcisnąć 5 zł żulikowi sprzed Biedronki czy innego dyskontu – ten zapewne ucieszy się przez chwilę, bo będzie mógł zakupić „chleb w płynie”. Ale czy to jest pomoc, której jako ludzie inteligentni i przewidujący powinniśmy chcieć dla takiego żulika? Czy nie jest to tylko przyklaśnięciem dla jego problemu, pogłębianiem tylko jego stanu i utrzymywaniem go w przekonaniu, że „wszystko jest w porządku” i to tylko wina systemu, że on jest w miejscu, w którym jest..?

Jeśli chociaż przez moment wczuliście się w to, co piszę – już wiecie do czego zmierzam. Nie jest wyzwaniem na miarę naszych czasów podtrzymywanie czyjejś patologii, ale uświadomienie mu problemu, poszukanie razem wyjścia i posiadanie środków na doprowadzenie naszego przysłowiowego żulika do miejsca zatrudnienia, posiadania mieszkania, często przywrócenia kontaktów z rodziną, czy po prostu nowego początku zdrowego funkcjonowania w społeczeństwie – to jest naszym pragnieniem.

Nasze Stowarzyszenie nie zamyka swojego zainteresowania tylko na dorosłych z problemem alkoholowym. Przykład Pana Żulika sprzed dyskontu doskonale obrazuje potrzebę pomagania idącą w parze z brakiem umiejętności i zasobów. Powstaliśmy właśnie po to, aby ów brak umiejętności i zasobów wyeliminować. Naszym celem jest pozyskanie środków, zorganizowanie ludzi z doświadczeniem i nietuzinkowymi umiejętnościami – aby wspólnie móc pomagać tym, którzy z takiej, czy innej przyczyny nie radzą sobie w życiu.

Jak już wspomniałam – nie jest najważniejszym, kto to dokładnie będzie – czy alkoholik, dzieci, młodzież, samotni rodzice, a może biznesmen, który pogubił się w swoich decyzjach – chcemy pomagać każdemu. Wiemy, że jest to możliwe, ponieważ wierzymy Bogu, a On wszczepił w każdego z nas tą delikatną strunę, która nie jest obojętna na drugiego człowieka.

Palącą potrzebą w naszym mieście jest Ośrodek Kryzysowy – miejsce, w którym osoby uzależnione zostałyby przygotowane do wyjazdu na leczenie odwykowe w Ośrodku Stacjonarnym. Najbardziej przekonuje nas o tym powtarzająca się wielokrotnie sytuacja, kiedy przychodzi do nas po pomoc człowiek zdecydowany na leczenie, ale musi poczekać – miesiąc, dwa – zanim zwolni się miejsce w Ośrodku Stacjonarnym, a my musimy mu powiedzieć: „Wracaj do swojej meliny i zgłoś się za miesiąc – wtedy wyślemy Cię na leczenie”. Szansa na to, że on w tej swojej melinie wytrzyma jeszcze miesiąc czy dłużej nie zmieniając swojej decyzji jest równa zeru. Jeśli istniałoby miejsce, do którego moglibyśmy go zaprosić, utwierdzić w jego decyzji, a przede wszystkim odizolować od wpływu środowiska, z którego przyszedł – szansa na powodzenie gwałtownie wzrasta.

Kolejną potrzebą, która pomimo działań wielu innych instytucji, wciąż pozostaje niezaspokojona, jest opieka i pomoc dla dzieci i młodzieży. Nie muszę w tym miejscu chyba nikogo przekonywać, że z naszym nowym pokoleniem dzieją się złe rzeczy. Brak szacunku do drugiego człowieka, postawa roszczeniowa, wychowywanie w patologii, wpływ kolegów i koleżanek, brak umiejętności korzystania z zasobów, nie mówiąc już o niskim, lub zerowym przystosowaniu do życia w społeczeństwie. I czasem nawet dobrzy rodzice nie są w stanie zapobiec tej fali. Organizacja świetlic środowiskowych, kółek zainteresowań, miejsc wypoczynku i rekreacji – w tym widzimy sposób na dotarcie do dzisiejszej i przyszłej młodzieży. Planując pracę z nimi jednocześnie widzimy ogromną potrzebę wyjścia z pomocą wychowawczą dla rodziców. Z pokolenia na pokolenie przekazywany brak pomysłów na wychowanie często sprawia, że pomimo najlepszych chęci – brak jest dobrych efektów. Dlatego otwarcie poradni, punktu konsultacyjnego, czy innej formy doradztwa dla rodziców i opiekunów jest dzisiaj niesamowicie ważne.

Jestem przekonana, że czytając te słowa mieliście Państwo poczucie celowości powstania kolejnej organizacji pozarządowej – tak, jak i my jesteśmy pewni sensu naszego istnienia.

I taka myśl na koniec: Razem naprawdę możemy zdziałać dużo więcej.