Dalsze prowadzenie zajęć wspierająco- aktywizujących- Klub Aktywności, zagospodarowanie terenu, wypożyczalnia sprzętu rehabilitacyjnego, rozbudowa Ośrodka o mieszkania treningowe- wspomagane.

Jednym z powodów, Dlaczego Warto Nam Pomóc Pomagać jest to, że my członkowie Stowarzyszenia, nie czekamy na lepszy świat dla Osób z niepełnosprawnościami, Osób starszych- robimy co tylko jesteśmy w stanie, by ten lepszy świat był Tu i Teraz,

Dzięki 1% i dobrym sercom wspaniałych ludzi udało się nam się 25.11.2015 r. zakończyć budowę Ośrodek Wsparcia, w którym od 05.04.2016r. prowadzimy usługi wspierająco- aktywizujące dla osób z niepełnosprawnościami, w tym z zaburzeniami psychicznymi i dla osób starszych, nazywane Klubem Aktywności. Prowadzone zajęcia wspierająco- aktywizująco mają na celu usprawnienie całościowego funkcjonowania w społeczeństwie osób z niepełnosprawnościami, w tym osób z zaburzeniami psychicznymi i osób starszych. Uczestnicy zajęć uzyskują pomoc i wsparcie, które tak bardzo potrzebne jest każdemu człowiekowi borykającemu się z ciężarem choroby, pamiętając słowa Ernesta Hemingway'a, że: „ Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny”

Ośrodek Wsparcia w całości utrzymujemy z wpłat z 1% oraz wpłat indywidualnych darczyńców. Nie otrzymujemy żadnych dotacji na ten cel.

Przed Nami kolejne wyzwania: dalsze prowadzenie zajęć wspierająco- aktywizujących- Klub Aktywności, zagospodarowanie terenu, utworzenie wypożyczalni sprzętu rehabilitacyjnego oraz rozbudowa Ośrodka o mieszkania treningowe- wspomagane.
W mieszkaniach treningowych- wspomaganych, podczas okresowych pobytów treningowych, osoby z niepełnosprawnościami będą miały możliwość doświadczenia, budowania i rozwijania samodzielności, samoobsługi i kompetencji społecznych w zakresie: komunikacji, gospodarowania czasem wolnym, funkcjonowania w grupie, w przestrzeni publicznej, radzenia sobie bez ciągłej obecności rodziców/stałych opiekunów, radzenia sobie w różnych rolach społecznych i w różnych środowiskach. Pobyt w mieszkaniu treningowym przygotuje do w miarę samodzielnego prowadzenia własnego gospodarstwa domowego min. w mieszkaniu wspomaganym. Mieszkania wspomagane będą docelowymi mieszkaniami, dającymi osobom niepełnosprawnym, w tym
z zaburzeniami psychicznymi możliwość aktywnego życia, przy minimum wsparcia w codziennym życiu.

Jesteśmy pełni nadziei, że Nasze długoletnie starania i zaangażowanie, w połączeniu z Państwa bezinteresowną pomocą, doprowadzą do rozbudowy Ośrodka Wsparcia, a tym samym poprawy jakości życia osób z niepełnosprawnościami w Naszym Powiecie.
Prosimy o przekazanie swojego 1% jak również przekazanie naszej prośby innym, dla których los Osób mniej zaradnych niż My zdrowi nie jest obojętny. Dziękujemy w imieniu swoim i Osób z niepełnosprawnościami, którym ten Ośrodek służy.

Osoby, którym służy Ośrodek Wsparcia, tak mówią co im daje pobyt w Ośrodku, tym samym dlaczego warto Go wesprzeć:
Pani Teresa - Jestem emerytką, tak się złożyło, że po śmierci Mamy zostałam sama. Posprzątam w domu, coś uszyję, pospaceruję po świeżym powietrzu i co dalej…? Zaczyna się nuda. Jak tylko powstał Ośrodek Wsparcia i utworzono Klub Aktywności jestem jego Uczestniczką. Poznałam tu innych, często samotnych ludzi, w których towarzystwie bardzo dobrze się czuję. Przy kawie i ciasteczkach rozmawiamy, dowcipkujemy, dzielimy się doświadczeniami, czasem wspólnie rozwiązujemy swoje problemy, bo jak mówi E. Hemingway „Każdy człowiek powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny”. Bardzo interesują mnie wszelkie rękodzieła. Dużo się tu uczę, a wiedzę przenoszę do domu, gdzie dokańczam prace. Gdy nauczyłam się robić choinki z makaronów, to wpadłam w trans. Zrobiłam ich aż 20, a potem malowanie, ozdabianie koralikami i wstążeczkami – 4 dni mi to zajęło! W tej chwili nie wyobrażam sobie, aby mogło nie być tego miejsca i mogę śmiało powiedzieć, że 1%- pomógł mnie i innym osobom, które tu chodzą znaleźć miejsce pełne rodzinnej atmosfery, gdzie jestem szczęśliwa i wśród przyjaznych osób mogę miło spędzić czas, po prostu pobyć razem zapominając o samotności. Wiem, że powstanie Ośrodka i utworzenie Klubu Aktywności to nie koniec marzeń członków Stowarzyszenia. Wszyscy pragniemy, aby 1% i wielkie serca wspaniałych ludzi pomogły nam zdobyć środki na dalsze prowadzenie zajęć klubowych, zagospodarowanie terenu wokół ośrodka, utworzyć wypożyczalnię sprzętu rehabilitacyjnego dla osób niepełnosprawnych, które znalazły się w trudnej dla siebie lub swoich bliskich sytuacji i pilnie wymagają specjalistycznego wyposażenia, a także rozbudować Ośrodek o mieszkania treningowe, wspomagane…

pani Ewa – Jestem osobą niepełnosprawną, na co dzień, do południa opiekuję się Mamą, która jest po dwóch udarach. Spotkania Klubu Aktywności są dla mnie odskocznią od codziennych spraw i problemów. Najbardziej lubię „pokawkować”, a potem pograć w gry planszowe np. chińczyka. Uczę się korzystać z komputera, lubię słuchać ciekawych opowiadań klubowiczów: pana Ryszarda i pana Zbigniewa na temat ich podróżniczych pasji. Często ćwiczę na sprzęcie rehabilitacyjnym, bo wiem, że ruch to zdrowie. Bardzo lubię coroczne spotkania andrzejkowe oraz spotkania integracyjne (grill, wigilia, sylwester, wyjazd do teatru). Cieszę się, że w dużej mierze dzięki 1% powstał ten Ośrodek, w którym odbywają się zajęcia Klubu Aktywności i możliwa jest integracja osób starszych i niepełnosprawnych. To, że my niepełnosprawni nie jesteśmy postrzegani w gorszej kategorii i tu integrujemy się razem z pełnosprawnymi.

pan Ryszard- mam 80 lat, jestem po kilku operacjach kręgosłupa, zmagam się też z chorobą nowotworową. Na zajęcia Klubu Aktywności dojeżdżam swoim skuterkiem elektrycznym, który dowozi mnie na miejsce w kilka minut. Spotkań nie opuszczam, chyba, że mocno pada deszcz. Śnieg, nie jest dla mnie przeszkodą. Mieszkam z żoną, ale ona jest domatorką, a ja w domu nie mogę usiedzieć, a tak wyprowadzam skuterek i przyjeżdżam na zajęcia. Lubię być miedzy ludźmi. Trochę pogimnastykuję się, dowcipy poopowiadam, chętnie kosztuję przysmaków przygotowywanych przez koleżanki z Klubu pod okiem terapeutów, a że jestem łasuchem, to też szczególnie do gustu przypadły mi różnego rodzaju desery, z wielką ochotą zjadam też wszelkiego rodzaju sałatki warzywne i surówki. Jestem pełen podziwu, że dzięki 1%- powstało takie wspaniałe miejsce, gdzie mogę miło spędzać czas i mimo mojego wieku i wielu schorzeń, z którymi się zmagam, mogę czuć się potrzebny i towarzysko spełniony.