Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta

Koło Żarskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta istnieje od 1991 roku. Koło rozpoczęło starania o utworzenie Domu Samotnej Matki, które udało się szybko zrealizować, bo już w styczniu 1992 roku. Kolejnymi działaniami było utworzenie Apteki Charytatywnej  oraz Stołówki Charytatywnej. W 1993 roku powstała grupa samopomocowa rodziców dzieci specjalnej troski.  Po utworzeniu Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych Radość Życia w 2001 roku grupa samopomocowa zaprzestała swojej działalności. W 1998 roku powstał w ramach Koła Żarskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta Ośrodek Interwencji Kryzysowej, przejęty w 2002 roku przez Lubuski Ruch na Rzecz Kobiet i Rodziny Żar. Koło Żarskie podejmuje różne inicjatywy i niesie pomoc dla wielu potrzebujących. Ostatnim przedsięwzięciem Koła Żarskiego jest utworzenie w Żarach Hospicjum św. Brata Alberta, które rozpoczęło działalność 13 lipca 2015 roku. Głównymi  działami koła jest prowadzenie Domu Samotnej Matki oraz Hospicjum

Szanowni Państwo, 1,5% podatku wykorzystujemy bieżące potrzeby  podopiecznych prowadzonych przez nas placówek. Hospicjum św. Brata Alberta oraz Domu Samotnej Matki. By ukoić ból pacjentom Hospicjum oraz zapewnić godne życie mieszkankom Domu Samotnej i ich dzieciom.

Celem Towarzystwa jest niesienie pomocy osobom bezdomnym oraz ubogim, starszym, chorym, niepełnosprawnym, ofiarom przemocy i innym osobom potrzebującym pomocy - w duchu patrona, św. Brata Alberta.

Prowadzone działania 

Twórcami idei powołania w Żarach koła Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta byli: Józef Tarniowy, Jadwiga Szkopińska, ks. Zygmunt Czepirski,  Stefan Łyskawa oraz Edward Lipiec. Zebranie założycielskie Koła Żarskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta odbyło się w dniu 2 lutego 1991 roku. Na kilka dni przed tym terminem rozwiązał się w Żarach Komitet Obywatelski, który następnie w całości zasilił nasze Koło. W zebraniu założycielskim uczestniczyły 33 osoby. Pierwszym prezesem został wybrany ks. Zygmunt Czepirski. Koło rozpoczęło starania o utworzenie Domu Samotnej Matki, które udało się szybko zrealizować, bo już w styczniu 1992 roku. Na wniosek dr. Zdzisława Karmolińskiego do Towarzystwa włączono Aptekę Charytatywną oraz Stołówkę Charytatywną. W 1993 roku powstała grupa samopomocowa rodziców dzieci specjalnej troski, której prowadzeniem zajęła się Pani Teresa Prokopczyk. Po utworzeniu Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych Radość Życia w 2001 roku grupa samopomocowa zaprzestała swojej działalności. W 1998 roku powstał w ramach Koła Żarskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta Ośrodek Interwencji Kryzysowej, przejęty w 2002 roku przez Lubuski Ruch na Rzecz Kobiet i Rodziny Żar. Koło Żarskie podejmuje różne inicjatywy i niesie pomoc dla wielu potrzebujących. Ostatnim przedsięwzięciem Koła Żarskiego jest utworzenie w Żarach Hospicjum św. Brata Alberta, które rozpoczęło działalność 13 lipca 2015 roku.

Prowadzenie  Hospicjum

W ramach nieodpłatnej działalności od 13 lipca  2015 r. prowadzimy stacjonarne Hospicjum św. Brata Alberta w Żarach. Celem działania placówki jest udzielanie pomocy lekarskiej, pielęgniarskiej, psychologicznej, rehabilitacyjnej, socjalnej i duchowej mających na celu w szczególności zwalczanie trudnego do opanowania bólu i innych objawów somatycznych, łagodzenie cierpień psychicznych i rozwiązywanie innych problemów, jak umożliwienie godnego przeżycia terminalnego okresu choroby i godnej śmierci, a także otaczanie opieką rodziny chorych i wspieranie ich tak w czasie trwania choroby, jak i w okresie osierocenia oraz obejmowanie opieką dzienną paliatywną i hospicyjną osób chorych na  choroby nowotworowe oraz cierpiący na inne schorzenia w ich okresie terminalnym. 

Prowadzenie Domu Samotnej Matki

Od roku 1992 roku prowadzimy Dom Samotnej Matki w Żarach wsparcia przeznaczony dla kobiet w ciąży, matek i ojców z małoletnimi dziećmi i innych osób sprawujących opiekę nad małoletnimi dziećmi. Głównym celem  Domu jest pomoc w usamodzielnieniu sie osób, które zostały pozbawione schronienia i poczucia bezpieczeństwa, stały się ofiarami przemocy, nie potrafią zapewnić sobie i dzieciom należytych warunków egzystencji. Cel ten realizujemy poprzez zapewnienie całodobowego bezpiecznego schronienia, wsparcia w zaspokajaniu bytowych i społecznych, zapewnienie dostępu do opieki medycznej, pomocy socjalnej i poradnictwa specjalistycznego, wspieranie w przezwyciężeniu sytuacji kryzysowych, rozwinięciu umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia w środowisku lokalnym i pełnienia ról społecznych, w tym  pełnienia roli rodzica. Tu odkrywają radość macierzyństwa, odbudowują więzi rodzinne oraz podejmują walkę o własne godne życie. Wiele kobiet w ciąży uniknęło tragedii poddania się aborcji i zdecydowało sie urodzić i wychowywać dziecko. Mieszkańcy odzyskują poczucie własnej wartości i nabierają umiejętności potrzebnych do zmiany dotychczasowego życia oraz egzekwowania swoich praw, usamodzielniają się i wracają do środowiska społecznego.