Wspieraj Organizacje Pozarządowe

Celem jest pomoc kobietom zagrożonym bezdomnością. Tworzymy dla nich namiastkę domu, którego nigdy nie miały. Dajemy bezpieczeństwo, ciepło, wsparcie, towarzyszymy osobom będącym w kryzysie.

Prowadzenie Ośrodka dla młodych kobiet i kobiet z dziećmi oraz Punktu Konsultacyjno-Informacyjnego dla ofiar przemocy domowej i osób dotkniętych kryzysem.

Nasza organizacja pomaga dzieciom i dorosłym zagrożonym przemocą, rodzinom i osobom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej. Pomagamy osobom bezdomnym i zagrożonym bezdomnością. Szczególne działania skupiamy na młodych kobietach i samotnych matkach, które znajdują się w sytuacji kryzysowej i w obecnej chwili są bezdomne. Prowadzimy Ośrodek dla kobiet i kobiet z dziećmi, w którym mieszkają osoby potrzebujące do chwili ustania kryzysu. Kobiety bardzo często są samotne, odrzucone przez swoich najbliższych. Pozbawione są wsparcia psychicznego i materialnego,  zdane są na własne siły. Sytuację w których się znajdują są bardzo trudne. Niejednokrotnie zdarza się, że w naszym domu otrzymują schronienie  mamy z swoimi nowonarodzonymi dziećmi. Zgłaszają się do nas po pomoc, nie posiadając żadnych środków potrzebnych do życia. Utrzymujemy nasz dom z darowizn i 1%. Bez tej formy wsparcia nie moglibyśmy zapewnić bezpiecznego i ciepłego schronienia. Kobiety te, nigdy nie doświadczyły miłości, troski, bezpieczeństwa ze strony swoich rodzin. Jedną z trudnych sytuacji jest, gdy młoda dwudziestoletnia dziewczyna musi zdobyć środki na utrzymanie dla siebie i dla swojego dziecka. Zwykle w tym wieku młodego człowieka wspierają rodzice.  Osoby te muszą bardzo szybko dojrzewać i stawać się w samodzielne. W przypadku  niejednej młodej osoby kończy się to depresją.

W obecnej sytuacji społecznej najtrudniejsze jest znalezienie mieszkania. Samotna matka musi zdobyć niezbędne fundusze, a co za tym idzie podjąć pracę. Ze znalezieniem pracy w naszym mieście nie ma dużego problemu. Trudność sprawia znalezienie miejsca w żłobku dla dziecka a to
uniemożliwia podjęcie przez matkę pracy zarobkowej. W ten sposób wszystko się bardzo komplikuje.  Potrzeba dużo czasu, aby kobieta stała się samodzielna.

Nasze podopieczne pochodzą z rodzin dysfunkcyjnych. Mają niskie poczucie własnej wartości. Nie wierzą w swoje siły i możliwości. Spowodowane jest atmosferą, w której się wychowywały. Najbliżsi członkowie rodziny, którzy powinni byli zapewnić im wsparcie i bezpieczeństwo wpoili im, że są osobami bezwartościowymi, beznadziejnymi i nigdy sobie nie poradzą. Młode kobiety, często już jako matki wzrastają w tym przekonaniu. Naszym zadaniem oraz zadaniem specjalistów z którymi współpracujemy jest pomóc odzyskać im poczucie własnej wartości, przekonać że sobie poradzą i w ten sposób przywrócić im utraconą godność. Nasze podopieczne często traktują nasz dom jak własny dom rodzinny. Często już po usamodzielnieniu utrzymują z nami stały kontakt, dzielą się z nami swoimi radościami i smutkami, a w sytuacji trudnej proszą nas o radę i pomoc. Bywa, że odchodząc nie oddają klucza od domu. Zapewnia im to poczucie bezpieczeństwa. W ten sposób mają pewność, że zawsze mogą tu wrócić, gdy mają taką potrzebę.

Prowadzimy  także Punkt Konsultacyjno-Informacyjny dla osób doświadczających przemocy domowej i znajdujących się w sytuacji kryzysowej. Do naszych specjalistów trafiają osoby, które znajdują się często w sytuacji kryzysowej. Pomagamy  im wyjść z kryzysu, przywrócić  równowagę psychiczną, odzyskać siły do walki o lepszą przyszłość.

Pracujemy jako pracownicy uliczni i wychodzimy  do osób bezdomnych. Osoby te przebywają w różnych miejscach naszego miasta tj. dworce, galerie handlowe, pustostany, pod mostami, parki, altany, klatki schodowe, opuszczone samochody, garaże, bocznice kolejowe.   Osoby te bardzo często są samotne i potrzebują naszej uwagi.  Najważniejszym wsparciem i pomocą dla nich jest stały, systematyczny kontakt.  Chętnie dzielą się historią  swojego życia obdarowując nas swoim zaufaniem. W perspektywie czasu dzięki naszym spotkaniom, w ich życiu dokonują się duże zmiany.  Podejmują leczenie, pracę i  rezygnują z życia na ulicy. U schyłku ich życia, które kończy się dość szybko, odwiedzamy ich w szpitalach.  Jako najbliżsi towarzyszmy im w umieraniu.