Fundacja Robinson Crusoe zajmuje się usamodzielnianiem i wszechstronnym wspieraniem młodzieży z instytucji opieki zastępczej (domy dziecka, rodziny zastępcze, rodzinne domy dziecka) zagrożonej wykluczeniem społecznym. „Robinsonowie” (tak nazywamy naszych podopiecznych) wymagają wsparcia, bo nie wierzą w siebie, obawiają się świata zewnętrznego, często mają duże deficyty edukacyjne i społeczne, z trudnością odnajdują się na rynku pracy. Uczymy Robinsonów jak zyskać samodzielność ekonomiczną, społeczną i emocjonalną. Misją Fundacji jest doprowadzenie do tego, aby objęty opieką Robinson był osobą, która ma pomysł na siebie i swoje życie, potrafi realizować własne cele, dokonywać trafnych wyborów i brać za nie odpowiedzialność.

Naszym najważniejszym programem jest Wehikuł Usamodzielnienia - roczny program zajęć, w którym uczestniczy stała, kilkunastoosobowa grupa młodzieży z placówek opieki zastępczej. Zajęcia prowadzi lokalna kadra przeszkolona przez Fundację, pozostająca pod opieką superwizora. Na spotkaniach realizujemy programy, w trakcie których uczymy Robinsonów konstruktywnej komunikacji, przedsiębiorczości, praktycznych umiejętności życiowych, poruszania się po rynku pracy, realizacji indywidualnych projektów. Organizujemy także staże pracy w zaprzyjaźnionych firmach. Do współpracy przy Wehikule angażujemy lokalną społeczność (wolontariuszy, sponsorów, przedsiębiorców). Dla osób, które ukończyły program Wehikułu organizujemy 10-dniowe wyjazdowe warsztaty letnie, zaś nowych Robinsonów zapraszamy na tygodniowe warsztaty zimowe.
Naszą wizytówką jest idea kontraktu zawieranego między Fundacją a Robinsonem lub Robinsonką. Brzmi ona: „Pomożemy Tobie, jeśli Ty pomożesz innym”. Oznacza to, że Robinson/ka może aplikować o dofinansowanie kursu lub przedmiotu, który przyczyni się do jego/jej rozwoju zawodowego (np. kursu na prawo jazdy), ale w zamian musi pomóc wybranej osobie lub instytucji w swoim środowisku lokalnym (np. przez 3 miesiące robić zakupy starszej osobie lub zajmować się podopiecznymi miejscowego ośrodka dla niepełnosprawnych). Dając innym coś od siebie Robinsonowie zyskują poczucie własnej wartości i doświadczają własnego wpływu na otaczającą rzeczywistość. W ten sposób przeciwdziałają postawie tzw. wyuczonej bezradności oraz kształtują postawę aktywności. Doświadczenia dawania innym, a tym samym poczucie własnej mocy sprawczej jest dla Robinsonów kluczowym przeżyciem i istotnym wzmocnieniem w dalszej drodze w dorosłość.