Misja:
1. Propagowanie w kraju i na świecie corocznych Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich w Dusznikach Zdroju i ich materialne wspieranie.
2. Promowanie młodych pianistów, udzielanie pomocy na działalność artystyczną i szkoleniową.
3. Utrwalanie i propagowanie tradycji i dorobku festiwali.
4. Organizowanie corocznych Festiwali.

Prowadzone działania:
Organizowanie corocznych festiwali.
Organizowanie Międzynarodowych Centrów Chopinowskich w Dusznikach Zdroju.
Organizacja kursów mistrzowskich (muzycznych).

Fundacja Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich powstała w 1989 r. Jej zadaniem głównym jest organizacja dorocznych Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich. W sierpniu 1946 r. na pamiątkę pobytu Fryderyka Chopina w Dusznikach-Zdroju i koncertów, jakie dał tutaj na cele dobroczynne odbył się pierwszy Festiwal Chopinowski. Jeszcze nie Międzynarodowy, chociaż uświetniony występami dwojga znakomitych pianistów - Zofii Rabcewiczowej i Henryka Sztompki. Najbliższe lata dowiodły, jak zasadne było to przekonanie. W ten sposób miały w istocie epizod w życiu Chopina - pobyt w uzdrowisku, w połączeniu z pamięcią uwiecznioną płaskorzeźbą ofiarowaną Chopinowi przez rodaka z Warszawy i szczęśliwie odnalezioną po wojnie, zrodził inicjatywę, która w stosunkowo krótkim czasie przerodziła się w trwałe osiągnięcie życia kulturalnego w Polsce po zakończeniu wojny. Sprzyjała temu bez wątpienia atmosfera wielkiego wysiłku społecznego i kulturalnego zespolenia ziem zachodnich z resztą kraju w jego nowych granicach. Od sobotniego wieczora 25 sierpnia 1946 roku, kiedy Zofia Rabcewiczowa dała pierwszy koncert w Dusznikach-Zdroju, minęło 75 lat. W ciągu tego czasu Festiwal przechodził różne koleje losu, miał swoje wzloty i lata słabsze, zmieniał artystyczny kształt, zmieniali się jego dyrektorzy artystyczni i oficjalni organizatorzy, lecz ostatecznie ze stosunkowo małej imprezy lokalnej stał się festiwalem ogólnopolskim i międzynarodowych. Dzisiaj Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach-Zdroju jest wyjątkowym zjawiskiem na mapie polskiej kultury. Nie tylko dlatego, że jest najdłużej istniejącym festiwalem muzycznym w Polsce, lecz przede wszystkim z racji swojego dorobku i zasięgu artystycznych dokonań. Pełnił szczególną rolę - co oczywiste - w kultywowaniu twórczości Fryderyka Chopina wśród jego rodaków. Jednocześnie był miejscem ukazywania się nowych, twórczych interpretacji jego dzieł w polskiej i światowej chopinistyce. Nie mogło być inaczej, skoro w Dworku Chopinowskim w Dusznikach występowały największe sławy pianistyki. Przyczyniał się Festiwal do popularyzacji na najwyższym poziomie artystycznym muzyki Chopina wśród rzesz słuchaczy - od najbardziej elitarnych profesjonalistów i wytrawnych koneserów poprzez szerokie kręgi melomanów, kuracjuszy i wczasowiczów, przybywających do Dusznik szczególnie licznie z kraju i z zagranicy w czasie trwania Festiwalu, po rosnącą z upływem lat liczbę odbiorców transmisji radiowych i audycji telewizyjnych, realizowanych ostatnio także przez zagraniczne rozgłośnie i stacje telewizyjne. Były zawsze Festiwale dusznickie - co dla nich charakterystyczne i być może najważniejsze - miejscem szczególnie przyjaznym dla młodzieży artystycznej. Tutaj startowali do późniejszej kariery najmłodsi chopiniści polscy, wyselekcjonowani kandydaci do kolejnych Konkursów Chopinowskich w Warszawie, a także młodzi laureaci różnych konkursów pianistycznych na świecie. Często po latach wracali tutaj, jak inni – wielcy, opromienieni sukcesami w największych salach koncertowych świata. Wreszcie, przez lata swojego istnienia Festiwal zwracał uwagę na samo miejsce Chopinowskiego kultu – dusznickie uzdrowisko i związaną z nim tradycję, którą utrwalał i rozwijał. Wyzwalał i poszerzał zainteresowanie tradycjami muzycznymi całej ziemi dolnośląskiej, z Wrocławiem na czele, ważnym dla wszystkich artystów udających się do Dusznik, jak kiedyś dla samego Chopina.

Niezwykle istotnym aspektem Fundacji Międzynarodowych Festiwali Chopinowskich jest misja kontynuowania historycznej ciągłości Festiwalu, w przekonaniu organizatorów stanowiącego jako zjawisko artystyczne, element narodowego dziedzictwa kulturalnego. Festiwal odbywa się corocznie, nieprzerwanie od 1946 roku, a w 2020 roku będzie miała miejsce jego 75. jubileuszowa odsłona. Kontynuacja wydarzenia o kilkudziesięcioletniej historii tworzy i pomnaża kapitał tradycji – tak wyjątkowy w przestrzeni całej polskiej kultury, w szczególności w obszarze sztuki wykonawczej. Festiwal poprzez udział najwybitniejszych i najbardziej oczekiwanych przez publiczność wykonawców z całego świata wnosi najwyższe wartości i jakości do polskiego życia muzycznego, umacniając zarazem świadomość przynależności patrona Festiwalu, Fryderyka Chopina, do polskiej kultury, w szerokich kręgach międzynarodowych wykonawców i publiczności. Obecność tradycji chopinowskiej na Dolnym Śląsku ma szczególny wymiar historyczny, a popularyzowanie najszerzej pojmowanej polskiej kultury w naszym regionie za pośrednictwem twórczości i postaci Chopina buduje najlepsze wizerunkowo skojarzenia i wzbudza pozytywne emocje. Oferta programowa festiwalu uwzględnia szeroki repertuar muzyki fortepianowej (również innych kompozytorów) w najlepszych wykonaniach. Udział artystów z wielu krajów i możliwość odbioru wydarzeń Festiwalu przez publiczność wszystkich kontynentów z krajów europejskich, Azji, obu Ameryk i Australii nadaje temu wydarzeniu prawdziwie międzynarodowy zasięg i charakter. Występujący artyści w większości są laureatami prestiżowych konkursów pianistycznych, w tym Międzynarodowych Konkursów im. Fryderyka Chopina w Warszawie.