Pomagamy chorym dzięki wpłatom 1% podatku, wynikających z zeznań podatkowych.
Użyczamy sprzęt rehabilitacyjny.
Pomagamy w zakupie niezbędnych leków, głównie dla chorych żołnierzy.
Dzięki wpłatom 1% podatku pomagamy także:
– ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen,
– żołnierzom emerytom, inwalidom wojennym i wojskowym,
– kombatantom,
– ludziom bez pracy,
– rodzinom w trudnej sytuacji życiowej,
– dzieciom i młodzieży w wyrównywaniu szans życiowych,
– prowadzimy działania rozwijające świadomość narodową, obywatelską i kulturową,
– upowszechniamy wiedzę na rzecz obronności państwa.

Dlaczego Caritas w wojsku ???

„Gdziekolwiek znajdują się ludzie, którym brak pokarmu i napoju, ubrania, mieszkania, lekarstw, pracy, oświaty, środków do prowadzenia życia godnego człowieka, ludzie nękani chorobami i przeciwnościami, cierpiący wygnanie i więzienie, tam miłość chrześcijańska powinna och szukać i znajdywać, troskliwie pocieszać i wspierać” (DA8).

Potocznie wojsko nie kojarzy się z miłością bliźniego, dobroczynnością, ale z działaniami zbrojnymi, z konfliktami. Nawet misje pokojowe kojarzą się z zagrożeniem życia, z walką. Wydaje się więc, że istnieje pewien dysonans między caritas – czynną miłością bliźniego, miłosierdziem chrześcijańskim, wrażliwością na potrzeby materialne i duchowe bliźnich, a żołnierską służbą, żołnierską stanowczością i kalkulowaniem strategii walki i zwycięstwa.      
W historii polskiej i europejskiej znajdujemy piękną tradycję etosu rycerskiego, ukształtowaną pod wpływem chrześcijaństwa. Bernard z Clairvaux w traktacie Liber ad Milites Templi de laude novae militia ukazuje wzór nowego rycerza, pełnego miłości do chrześcijan, walczącego ze złem. Żołnierz (rycerz) to prawy i szlachetny obrońca słabych i ubogich. Patron Caritas Wojskowej, św. Marcin z Tours, wsławił się nie tylko męstwem na polu walki, ale gestem miłosierdzia wobec marznącego żebraka. Jedną z cnót rycerskich była hojność wobec ubogich, obrona wdów, sierot, bezbronnych i słabych. To wspaniałomyślna postawa rycerza mogła uratować od klęski, biedy, utraty mienia, niebezpieczeństwa czy zagłady. Etos żołnierski wiąże się z cnotą wielkoduszności. Sprawia ona, że żołnierz nawet za cenę własnego zdrowia czy życia, gotów jest ratować innych z opresji. W czasach współczesnych, ten właśnie etos rozpoznajemy w zorganizowanej działalności charytatywnej Caritas Wojskowej. Dzisiaj żołnierz pełniący misję strażnika istotnych wartości społecznych, pokoju i sprawiedliwości w skonfliktowanym świecie, właśnie w działalności charytatywnej upatruje istotny sposób swego rozwoju moralnego i duchowego.
Po przywróceniu Ordynariatu Polowego powstały parafie wojskowe, a w nich od początku prowadzono działalność charytatywną. W ten sposób tworzyła się Caritas Wojskowa, choć jeszcze bez nazwy i bez statutu. Dokumentem prawnym regulującym życie diecezji polowej w zakresie działalności charytatywnej jest wydany 12 marca 1996 roku dekret Biskupa Polowego Wojska Polskiego Sławoja Leszka Głódzia erygujący Caritas Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego, jako autonomiczny podmiot prawa kościelnego i cywilnego. Podstawowym zadaniem Caritas Wojskowej jest troska o każdego człowieka, jego potrzeby duchowe i materialne, zaangażowanie na rzecz sprawiedliwości i miłosierdzia jako istotnej części ewangelizacji. Realizując te zadania Caritas Wojskowa jest z pomocą wszędzie tam gdzie ludzie dotknięci są klęskami żywiołowymi czy innymi wypadkami losowymi, w rejonach konfliktów zbrojnych, misji pokojowych i stabilizacyjnych na całym świecie. Funkcjonuje na mocy własnego statutu i jest jedyną działającą w strukturach wojska organizacją charytatywną na świecie. Terenem działania Caritas Wojskowej jest obszar diecezji wojskowej oraz krajów, w których stacjonują polscy żołnierze.

Zarówno w kraju jak i za granicą jednostki Caritas OP WP rozpoznają potrzeby i świadczą pomoc ubogim, poszkodowanym w kataklizmach czy konfliktach zbrojnych. Mobilizują także lokalne społeczności parafialne do charytatywnej działalności na rzecz ludzi żyjących w skrajnym ubóstwie, w służbie chorym i niepełnosprawnym.

Pomagamy chorym dzięki wpłatom 1% podatku, wynikających z zeznań podatkowych.
Użyczamy sprzęt rehabilitacyjny.
Pomagamy w zakupie niezbędnych leków, głównie dla chorych żołnierzy.