Spis treści
- Płatności na rzecz nierezydentów
- Pobór podatku u źródła – przykład reklam emitowanych na Facebooku
- Deklaracja
- Podsumowanie
Płatności na rzecz nierezydentów
Definicja rezydenta, jak i nierezydenta, na potrzeby podatkowe określona została w art. 3 Ustawy o PIT (odpowiednio art. 3 Ustawy o CIT). O ile wykładnia tego pojęcia nie zawsze będzie prowadzić do trudności, o tyle wątpliwości pojawić się mogą przy kwalifikacji płatności, które objęte będą podatkiem u źródła. Artykuł 3 ust 2b Ustawy o PIT (odpowiednio art. 3 ust 3 Ustawy o CIT) wprowadza bardzo szeroki katalog zdarzeń objętych obowiązkiem poboru tego podatku. Analizując treść tych przepisów na przestrzeni ostatnich kilku lat wyraźnie widać, iż krajowy ustawodawca wciąż poszerza zakres tego obowiązku. Jako przykład można wskazać fragment kwalifikujący jako dochody (przychody) osiągnięte przez nierezydenta w Polsce również świadczenia z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium naszego kraju niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. W praktyce oznacza to, że nie ma znaczenia, gdzie usługa przez nierezydenta została wykonana, gdzie doszło do wypłaty wynagrodzenia, a tylko sam fakt zawarcia umowy pomiędzy podmiotem krajowym a nierezydentem skutkować będzie koniecznością objęcia takiej płatności podatkiem u źródła.
Pobór podatku u źródła – przykład reklam emitowanych na Facebooku
Przepisy obu ustaw o podatkach dochodowych określają rodzaje transakcji, które pociągają za sobą obowiązek zapłaty podatku u źródła (art. 29 ustawy o PIT oraz art. 21, oraz 22 ustawy o CIT). Jedną z nich są usługi reklamowe, jeżeli świadczone są przez podmioty zagraniczne na rzecz polskich podatników. Najczęstszym przykładem występującym praktyce są coraz powszechniejsze reklamy zamieszczane w internecie, na różnych portalach. Jednym z nich jest Facebook, który obciąża swoich klientów przez swoją spółkę zależną z siedzibą w Irlandii.
Podatek u źródła przy płatnościach realizowanych na rzecz takiego podmiotu objęty będzie, zgodnie z polskimi przepisami, podatkiem i źródła w wysokości 20% wartości przychodów. Niemniej jednak regulacje krajowe stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tym samym możliwe jest zastosowanie przepisów umowy polsko – irlandzkiej, która takie rozliczenia traktuje jako zyski przedsiębiorstw. Z kolei te są opodatkowanie wyłącznie w kraju beneficjenta płatności, a tym samym w Irlandii.
Aby skorzystać jednak ze zwolnienia z podatku u źródła w Polsce przy takich płatnościach, krajowy podatnik musi posiadać certyfikat rezydencji spółki irlandzkiej Facebooka. Dotychczas krajowe organy żądały wyłączne oryginałów takich dokumentów. Od początku 2019 r. podatnicy mogą dokumentować zwolnienie z podatku na podstawie kopii certyfikatu rezydencji, ale tylko pod warunkiem, że łączna, roczna wartość płatności na rzecz tego samego odbiory nie przekroczy 10 tys. zł, a przedłożona kopia nie budzi wątpliwości co do jej zgodności ze stanem faktycznym. Warto pamiętać, że w okresie pandemii COVID-19 ustawodawca przedłużył ważność certyfikatów rezydencji wystawionych w 2019 r. Zgodnie z art. 31ya ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tj. Dz. U. 2020, poz. 1842 ze zm.) w czasie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego w związku z COVID-19, a także w okresie kolejnych 2 miesięcy po ich odwołaniu, określony w przepisach ustawy o PIT oraz ustawy o CIT warunek uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji od podatnika uważa się za spełniony także w przypadku, gdy płatnik posiada certyfikat rezydencji tego podatnika obejmujący 2019 r. oraz oświadczenie podatnika co do aktualności danych w nim zawartych.
Deklaracja
Rozliczenie podatku u źródła następuje przede wszystkim w deklaracji IFT. W przypadku wypłat świadczeń na rzecz osób fizycznych płatnik powinien wystawić deklarację IFT-1/IFT-1R. Przekazuje się ją zarówno do organu podatkowego w terminie do końca lutego roku następnego po roku, w którym doszło do wypłaty świadczenia objętego podatkiem u źródła, jak tez przekazuje nierezydentowi. Z kolei w przypadku świadczeń wypłacanych na rzecz osób prawnych, płatnik ma obowiązek sporządzić deklarację IFT-2/IFT-2R. Obowiązek jej złożenia do organu podatkowego przypada w takim samym terminie jak złożenie deklaracji rocznej (CIT-8). Przy czym za rok 2020 r. ustawodawca planuje przesunięcie terminu do złożenia deklaracji rocznej do końca czerwca 2021 r., niestety nie będzie to dotyczyło terminu na złożenie deklaracji IFT-2.
W uzupełnieniu warto podkreślić, że płatnik podatku u źródła ma obowiązek sporządzić i złożyć deklarację IFT zarówno w przypadku zapłaty podatku u źródła, jak również w sytuacji, gdy korzysta ze zwolnienia w jego zapłacie.
Podsumowanie
Rozliczenie podatku u źródła to jeden z wielu obowiązków nałożonych na krajowych podatników. Ma on szczególne znaczenie przy zamknięciu roku podatkowego ze względu na dodatkowe obowiązki ewidencyjne, związane ze złożeniem deklaracji IFT.
pomoc@pitax.pl